Van het Liverpool Institute for Performing Arts (LIPA) is het maar een kleine stap naar een platencontract, en een die Louis De Roo (26) met de vingers in de neus zet. Nu kan hij onder zijn nom de plume Isaac Roux in alle rust werken aan nieuwe songs, een debuutplaat en de gegarandeerde doorbraak naar het grote publiek.

Als het LIPA niet meteen een belletje doet rinkelen, weet dan dat dit de befaamde ‘muziekacademie van Paul McCartney’ is. De Roo werd er in 2015 als één van de 100 gelukkigen toegelaten om er vier jaar te studeren, en kon er zelfs met Sir Paul zelf aan nummers schaven. Zijn kennis van het Engels maakt ook sprongen – naar eigen zeggen een van de belangrijkste redenen om naar Engeland te trekken: met een loepzuivere tongval legt hij zijn ziel en gevoelens in zijn songs, verpakt in gitaren die op het juiste moment groots worden. Denk: Bon Iver, Ben Howard, Perfume Genius en My Morning Jacket of, dichter bij huis, Novastar.

‘White Rose’ is zo’n song, hemelse indie folk die naar het einde toe breed uitwaaiert, met een vol geluid, maar niet gelikt, net edgy genoeg, en de warme gloed in de karakteristieke stem van De Roo. Het is met White Rose dat Isaac Roux begin dit jaar zegeviert in ‘De Nieuwe Lichting’ van StuBru, en zo in de voetsporen treedt van onder meer labelgenoten The Haunted Youth en Mooneye. Alle radiozenders gaan meteen overstag, tot in Nederland toe, en Spotify aarzelt niet om support te verlenen. Live komt de combinatie van warme indie folk en alternatieve rock zo mogelijk nog beter totzijn recht en doet Isaac Roux elke keer monden openvallen. Geen wonder dat hij al in het voorprogramma stond van The Haunted Youth, Mooneye, The Bony King Of Nowhere en Portland.

Een normaal mens zou dan gaan zweven, maar niet Louis De Roo. Met zijn goedgevulde rugzak en stevig op zijn benen heeft hij alles in huis om de belofte helemaal waar te maken, zonder stappen over te slaan. Daar kan alleen maar meer moois van komen, en in de verte, ergens in 2024, gloort al een spraakmakend debuutalbum.